در پاسخ بايد گفت که چون اطلاعات پايه‌گذاري شده روي قسمتي که Netmask ناميده مي‌شود، آن را تعريف مي‌کند و به همين دليل، نت‌مسك مشخص مي‌کند که کدام بيت‌ها در نشاني شبکه هستند و بقيه بيت‌هاي نشاني IP در قسمت ميزبان واقع شده‌اند.

نت‌مسك، عددي است که بيت‌هاي آن را وقتي که قسمتي از نشاني شبکه است، به مقدار 1 تنظيم مي‌کند. وقتي که بيت داده شده در نشاني آي‌پي قسمتي از نشاني ميزبان است، نت‌مسك داراي بيت صفر است. پس شما مي‌توانيد نشاني شبكه را با ترکيب ساده تمامي نشاني آي‌پي با نت‌مسك با استفاده از عملگرXOR  تشخيص دهيد.

در مثال زير تخمين نشاني شبکه را با استفاده از نشاني IP  و Netmask مشاهده مي‌کنيد:

IP Address : 10.21.41.3 = 00001010  00010101  00101001  00000011

Netmask : 255.255.0.0 = 11111111  11111111  00000000  00000000

XOR

00001010  00010101  00000000  00000000

نشانيIP  شبکه = 10.21.0.0

سؤال ديگري که خيلي از علاقه‌مندان به شبکه مي‌پرسند، اين است که مديران شبکه‌ها چگونه دست‌يابي به اينترنت را از شبکه‌اي که از نشاني‌هاي غيرقانوني و يا کنار گذاشته شده استفاده مي‌کند، پشتيباني مي‌کنند؟

در جواب مي‌‌گوييم اين نشاني‌هاي مشکلدار را با عملMap  يا نگاشت نشاني‌هاي آي‌پي  در مسيرياب شبکه فايروال با استفاده از تکنيکي که Network Address Translation  نام دارد، معتبر و قانوني مي‌گردند. براي به ‌کارگيريNAT  يک دروازه Gateway  ميان شبکه با نشاني‌هاي غيرقانوني يا کنار گذاشته شده و اينترنت قرار مي‌گيرد. يک دروازه مي‌تواند نشاني‌ها را برايNAT  از راه‌هاي مختلفي مثل: نگاشت به نشاني IP منفرد خارجي، نگاشت يک‌به‌يک و نشاني‌هاي تخصيص داده شده به‌ صورت پويا نگاشت کند. همچنين مديران شرکت‌ها و شبکه‌هايي که چندين کامپيوتر در سازمان خود دارند و نمي‌توانند براي همه آن‌ها چندين نشاني IP مجاز و Valid خريداري کنند، مي‌توانند از فناوري NAT استفاده کرده و تنها با داشتن يک نشاني IP مجاز اينترنت را براي کليه رايانه‌‌هايي که داخل شبکه هستند، برقرار کنند. در اين صورت، نشاني IP تمامي رايانه‌‌ها به‌صورت يک محدوده IP نامعتبر يا Invalid تنظيم شده و تمامي آن‌ها به‌هنگام ارتباط با اينترنت از نشاني IP سرويس‌دهنده NAT استفاده مي‌کنند. بنابراين، فناوري NAT هم از جنبه امنيتي بسيار مؤثر است و هم از نظر مالي استفاده از آن به صرف مديران شبکه شده است.

در کل Nat  امروزه در اينترنت به طور معمول استفاده مي‌شود و هکرها هنگامي که قادر نيستند بسته‌ها را به نشاني‌هاي غيرقابل مسيريابي روي شبکه داخلي بفرستند، ممکن است آن‌ها را از درون دروازهNAT  بفرستند و دروازه NAT نشاني‌ها را به نمايندگي از مهاجم نگاشت خواهد کرد. بنابراين، اگر قرار است شبکه ايمني داشته باشيم و از آن حفاظت کنيم، بهتر است تکنيک‌هاي NAT با سرويس Firewall  ترکيب شود و هر دو با هم استفاده شوند.

منابع:

experts-exchange.com
cert.org
virtualserver.org

آشنايي با پروتکل‌هاي شبكه

کاربران رايانه در دنياي مجازي اينترنت با خيال راحت به گشت‌وگذار مي‌پردازند؛ اما از برنامه‌ها و پروتکل‌هايي كه پشت صفحه‌هاي وب وجود دارد، آگاهي چنداني ندارند. براي اين‌که بدانيم چگونه و از چه روش‌هايي كاربران غير مجاز به سيستم‌هاي رايانه‌‌اي درون شبکه نفوذ مي‌کنند، بايد يک آگاهي و درک اوليه در زمينه زيرساختار شبکه و فناوري‌هاي به‌ كار رفته در آن داشته باشيم. از اين‌رو، موضوع اين مقاله معرفي و آشنايي با پروتکل‌هاي شبکه از جمله پروتکل IP و 1TCP است.

در دنياي شبکه‌ها کلمه پروتکل به‌ معناي قوانيني است که براي انتقال پيام‌ها بر روي شبکه وضع شده است. TCP يک پروتکل قانوني است که رايانه‌‌ها بايد براي تبادل داده‌ها با يکديگر بر روي شبکه رعايت کنند. پروتکل شبکه داراي قوانين مربوط به اعلام وصول پيام، پيدا کردن خطا و ساختار اطلاعات است، براي درک بهتر پروتکل مثالي ساده مي‌زنيم.

فرض كنيد يک فارسي‌زبان مي‌خواهد با يک چيني يا هندي صحبت کند، ولي هيچ‌يك به زبان ديگري آشنايي ندارند، اما هر دو نفر انگليسي مي‌دانند و مي‌توانند به‌كمك اين زبان با يکديگر ارتباط برقرار کنند. اين ارتباط ممكن است به ‌واسطه كمك دو مترجم فارسي به انگليسي و انگليسي به هندي و نيز منشي‌ها يا پستچي‌ها و ديگر افراد كه هر يك وظيفه‌اي مشخص در راه انتقال پيام آن دو نفر دارند، انجام شود. بنابراين، در اين‌‌جا زبان انگليسي همراه با زنجيره‌اي از امور، پروتکلي بين آن دو نفر است و وظيفه پروتکل در شبکه هم همين است.

TCP/IP  عمومي‌ترين پروتکلي است که هم‌اكنون در شبکه اينترنت از آن استفاده مي‌شود. در سال 1980 سازمان بين‌المللي استانداردسازي ايزو (ISO)، طرحي را به ‌نام ارتباط سيستم باز ياOSI2  به‌وجود آورد که آن مدل بر پايه لايه‌بندي پروتکل پايه‌گذاري شده و کار آن به اين صورت است که وقتي دو رايانه‌‌ مي‌خواهند با هم ارتباط برقرار کنند، قسمت‌هاي کوچک استاندارد نرم‌افزاري روي هر سيستم براي بهتر کردن اين ارتباط عملياتي انجام مي‌دهند.

براي نمونه، يک بخش براي حصول اطمينان از اين‌که داده به ‌طور مناسب بسته‌بندي شده است، تلاش مي‌کند و بخشي ديگر از فرستادن پيام‌هاي گم شده مراقبت مي‌کند و قسمت‌هاي ديگر نيز پيام‌ها را در سراسر شبکه مي‌فرستند. هر کدام از اين قسمت‌ها که تحت عنوان لايه از آن‌ها ياد مي‌شود، کار مشخصي براي انجام اين ارتباطات دارند و به اين قسمت‌هاي ارتباطي که با هم استفاده مي‌شوند، پشته پروتکل3 مي‌گويند. مدل OSI از هفت نوع از اين لايه‌ها تشکيل شده که هر کدام نقشي مشخص و معين در انتقال داده‌ها در شبکه دارند که يادگيري کار اين لايه‌ها براي درک مفهوم شبکه لازم و مفيد است.

مدل مرجع OSI  از هفت لايه زير تشکيل شده است:

1. لايه فيزيکي4؛
2. لايه پيوند داده‌ها5؛
3. لايه شبکه6؛
4. لايه انتقال7؛
5. لايه جلسه8؛
6. لايه نمايش9؛
7. لايه برنامه کاربردي.

فعال كردن زبان فارسي در اوپن‌آفيس‌

بسياري از كاربران فعلي لينوكس، به‌خصوص كاربراني كه از زبآن‌هاي راست به چپ استفاده مي‌كنند، قطعاً اين سؤال را در ذهن خود دارند كه آيا اوپن‌آفيس هم همانند مايكروسافت به‌خوبي از اين زبان پشتيباني مي‌كند يا نه؟ قدر مسلم، در صورتي كه لينوكس خود را فارسي كرده باشيد، مي‌توانيد در اوپن‌آفيس فارسي تايپ كنيد. اما بحث راست به چپ كردن طرح‌بندي صفحه، نيازمند يك فوت كوچك است كه با هم آن را بررسي مي‌كنيم.

نخست بايد مطمئن باشيد كه صفحه‌‌كليد فارسي به سيستم اضافه شده باشد. براي اين كار به اين مسير برويد:

Preferences -< Keyboard<System -

سپس Layout  را انتخاب كنيد و بعد يك طرح‌بندي (Layout) جديد اضافه كنيد. ايران را انتخاب كنيد و بعد Iran Pro Keypad برگزينيد. حال  كافي است اوپن‌آفيس Word را باز كنيد و به اين مسير برويد:

Language Settings<Tools - Option-

Languages->

و سپس گزينه Enabled for complex text layout (CTL) را انتخاب كنيد. و بعد از فهرست CTL كه كمي بالاتر فعال مي‌شود، فارسي را انتخاب كنيد.

حالا شما مي‌توانيد متن را به‌راحتي راست به چپ كنيد و اعداد و ارقام فارسي را هم بنويسيد.

چاپ محتواي هارد شما با يك كليك

شايد به نظر شما انتخاب و ارسال چندين فايل براي دوستانتان كاري ساده باشد، اما اگر در عمل با اين كار مواجه شويد، خواهيد ديد كه وجود فايل‌هاي مشابه در پوشه‌هاي مختلف و وجود تشابه در نام فايل‌ها چقدر كار را مشكل و پيچيده مي‌كند.

فرض كنيد مي‌خواهيد برخي از فايل‌ها يا برنامه‌هايي را كه در هارد‌ديسك رايانه دوستتان موجود است،  انتخاب كنيد. دوست شما نيز اجازه ورود به رايانه اش را به شما نمي‌دهد و فهرستي از آرشيو خود در اختيار ندارد. حال اگر بتوانيد نرم‌افزاري را بيابيد كه فهرستي از محتواي ‌ديسك سخت رايانه دوستتان ايجاد كند و با در اختيار داشتن آن فهرست به انتخاب فايل‌هاي مورد نظرتان بپردازيد، خواهيد توانست به ‌راحتي اين كار را به انجام برسانيد.

چاپ محتوا: حال كه تا اندازه‌اي با موارد كاربرد اين‌گونه نرم‌افزارها آشنا شده‌ايد، قصد داريم به معرفي يكي از آن‌ها بپردازيم.

نرم‌افزار رايگان و كم حجم s Directory Printer "Karen اين توانايي را دارد تا نام تمام فايل‌هاي موجود در يك درايو را همراه با حجم، تاريخ ايجاد و اعمال تغييرات، مشخصات، نام پوشه، پسوند فايل، حجم فايل در حالت فشرده، تاريخ آخرين دسترسي به فايل، نسخه فايل و ديگر اطلاعات را براي شما چاپ كند.

از ديگر قابليت‌هاي اين نرم‌افزار، ذخيره فهرست ايجاد شده در يك فايل متني است كه به شما اين امكان را مي‌دهد تا با ارسال اين فهرست به دوستانتان آن‌ها را از محتواي فايل‌هاي موجود در هارد‌ديسك خود مطلع كنيد.

چطور و چگونه: براي چاپ محتواي يك پوشه كافي است که پس از اجراي نرم‌افزار، روي تبPrint  كليك كرده و پوشه مورد نظرتان را انتخاب كنيد، در نهايت با انتخاب جزييات مورد نظر براي چاپ، گزينه Print  را براي چاپ فهرست نتايج كليك كنيد.

چنانچه قصد داريد فهرست نتايج را به‌ صورت يك فايل متني در رايانه خود ذخيره كنيد، بايد از تب Save to disk  كمك گرفته و ديگر مراحل را همچون روش قبل طي كنيد. همچنين اين نرم‌افزار اين امكان را به شما مي‌دهد تا با انتخاب هر يك از پوشه‌هاي مورد نظر خود و كليك راست بر روي آن‌ها، پس از انتخاب گزينه‌  Print with DirPrn  به چاپ محتواي پوشه انتخاب شده بپردازيد. توجه داشته باشيد كه براي فعال‌سازي اين قابليت، گزينه Display Print with DirPrn in Folder ‌ِ‌ Drive context menus  در بخش  Other Settings  در تنظيمات نرم‌افزار به حالت انتخاب درآمده باشد.

يك ترفند: نكته جالب توجه در استفاده از اين برنامه، به‌ كارگيري آن بدون نياز به نصب است. براي انجام اين كار بايد پس از يك‌بار نصب نرم‌افزار به پوشه زير مراجعه كرده و فايل  DirPrn.exe  را كپي كنيد:

Power Tools/Directory Printer" Program Files Karen

از اين پس مي‌توانيد اين فايل را در حافظه فلش خود ذخيره كرده و در هر رايآن‌هاي با اجراي آن به چاپ محتواي پوشه مورد نظر خود بپردازيد.

براي دانلود اين برنامه به پايگاه زير مراجعه كنيد:

www.karenware.com

استفاده بهتر از فضاها؛ ارائه محتوا‌‌ به‌ صورت ‌‌اسلايد

هميشه استفاده از فضا‌هاي صفحه به بهترين شكل ممكن، از دغدغه‌هاي طراحان حرفه‌اي وب بوده است. اين هفته شما را با روشي آشنا مي‌كنيم كه مي‌توانيد بر اساس آن مطالب خود را به‌ صورت اسلايد در صفحه نمايش دهيد و از فضا‌هاي موجود استفاده بهتري داشته باشيد.

پلاگيني كه اين بار از آن در كار خود استفاده خواهيم كرد، jQuery Coda Slider  نام دارد. با استفاده از اين پلاگين مي‌توانيد محتويات موجود در صفحه را به ‌بخش‌هاي جداگانه اي تقسيم كنيد و هر كدام از آن بخش‌ها را به ‌صورت يك اسلايد جداگانه براي بازديدكنندگان نمايش دهيد.

براي شروع به صفحه خانگي اين پلاگين در اين نشاني برويد:

http://www.ndoherty.com/demos/coda-slider/1.1.1

سپس پلاگين 1.1.1Coda-Slider را دريافت كنيد. محتويات فايل دريافت شده را از حالت فشرده خارج كرده، سپس فايل  index.html موجود در پوشه 1.1.1 coda-slider. را اجرا كنيد.

در نگاه اول ممكن است استفاده از اين پلاگين كمي پيچيده به ‌نظر برسد. براي استفاده از اين پلاگين ابتدا بايد فايل‌هايjs   مورد نياز آن را در بخش سرآيند (header) صفحه قرار دهيد.

براي انجام اين كار فايل  index.html را با استفاده از يك ويرايش‌گر متني باز كرده و در بخش  سرآيند به جستجوي چهار فايل  js  بپردازيد. پس از مشاهده اين 4 فايل، آن‌ها را بايد در صفحه‌اي كه مي‌خواهيد از قابليت‌هاي اين پلاگين استفاده كنيد، قرار دهيد.

بعد از انجام اين كار مي‌بايد از امكانات اين پلاگين در صفحه خود استفاده كنيد. براي اين كار مي‌توانيد از كدهايي شبيه مثال زير استفاده نماييد:

<<"script type="text/javascript

jQuery(window).bind("load", function(

ت").codaSlider)1jQuery("divslider

؛(ت

</script>

با استفاده از دستورات بالا تابع (CodaSlider) را به عنصري كه مي‌خواهيم محتويات درونش به صورت اسلايد نمايش داده شود، مرتبط مي‌سازيم.

توجه كنيد كه 1 slider نام ID عنصري است؛ يعني عنصرdiv كه مي‌خواهيد آن‌ها را به ‌صورت اسلايد نمايش دهيد.

پس از انجام اين كار، نوبت به محتويات صفحه مي‌رسد. كار را با يك عنصر div ادامه مي‌دهيم و  ID آن را 1 slider انتخاب مي‌كنيم. سپس محتوياتي را كه مي‌خواهيم به حالت اسلايد نمايش داده شوند، به انتخاب خود به بخش‌هاي جداگآن‌هاي تقسيم مي‌كنيم و هر بخش را در يك عنصرdiv قرار مي‌دهيم و مشخصه title  را براي اين div تعريف مي‌كنيم. بسته به ترتيب نمايش هر بخش مقدار  title را به ‌صورتَ Panel وارد مي‌كنيم.

براي نمونه تكه‌اي از محتواي صفحه كه قرار است در اسلايد دوم نمايش داده شود، بايد به اين شكل در صفحه استفاده گردد:

<div title="Panel2">محتوای صفحه<div/>

اين كار را بايد براي كليه بخش‌هاي صفحه خود انجام دهيم.

كار هنوز به پايان نرسيده است. بايد قابليتي را به صفحه بيفزاييم تا كاربران بتوانند به اسلايد‌هاي مورد نظر خودشان بروند و ميان اسلايد‌ها حركت كنند. اين كار را مي‌توانيم با استفاده از لينك‌ها انجام دهيم، مي‌توانيم به تعداد بخش‌هاي ايجاد شده، لينك ايجاد كنيم و نشاني هر كدام از آن‌ها را برابر با شماره هر اسلايد قرار دهيم؛ براي مثال، براي حركت به اسلايد شماره 3، نشاني لينك مورد نظر بايد 3 باشدو همچنين كلاس لينك مورد نظر بايد cross-link  قرار داده شود. با اين توضيحات، لينك ما مي‌تواند چيزي شبيه مثال زير باشد:

a href="/َ3" class=>

<cross-link"<>Panel3 /a"

با استفاده از اين پلاگين مي‌توانيم حالت نمايش محتويات صفحه خود را جذاب‌تر كنيم. البته اگر شما به زبآن‌هاي برنامه‌نويسي تحت وب مانندphp  نيز مسلط باشيد و يا از سيستم‌هاي مديريت پايگاه‌‌ها و وبلاگ‌ها استفاده مي‌كنيد، مي‌توانيد با استفاده از دانش خود اين پلاگين را با صفحات پايگاه و يا وبلاگ خود ادغام كنيد؛ به گونه‌‌اي كه اسلايد‌ها و لينك‌ها به‌ صورت خودكار ايجاد شوند و نتيجه بسيار جالبي را به‌ دست آيد. در اصل، اين پلاگين مي‌تواند نوشته‌هاي شما را به ‌نوعي صفحه‌بندي كند و با استفاده از آن مي‌توانيد از فضاي موجود در صفحه‌هاي پايگاه خود استفاده بهتري داشته باشيد.■