زهرا هادی ،کارشناس برنامه نویسی در پاسخ به این سوال می گوید: وبلاگها صفحات وبی هستند که بطور متناوب به روز می شوند و مطلبی که از همه جدید تر است بالاتر از مطالب قبلی قرار می گیرد. بعضی از وبلاگها فقط شامل تیتر و لینک هستند و بعضی از آنها مانند روزنامه ها هستند و ستونهای خبر، تحلیل و نظرات بازدید کنندگان را در خود جای داده اند، بعضی از آنها شخصی هستند و نویسنده مطالب و خاطرات خود را در وبلاگش می نویسد. وی در ادامه با اشاره به تفاوتهای وب سایت و وبلاگ می گوید: وبلاگ احتیاجی به یک وب مستر سنّتی که از آن نگهداری کند ندارد. شما می توانید از هر نوع کامپیوتری برای ارائه مطالب در وبلاگ استفاده کنید و احتیاجی به کدنویسی ندارید.
مهندس هادی می گوید: خوانندگان مطالب شما می توانند در وبلاگ عضو شوند و مطالب تان را از طریق ایمیل دریافت کنند. همین طور می توانند نظراتشان را برایتان بنویسند. در یک وبلاگ می توانید موضوعی را به بحث گذاشته و از نظرات و اطلاعات سایرین استفاده کنید.
پرشین بلاگ در تعریف وبلاگ می نویسد: وبلاگ محیطی است که به شما امکان انتشار ایده ها، افکار و دیدگاه‌های خود، همانند یک روزنامه نگار را می دهد. احتیاجی نیست که یک مقاله یا داستان طولانی بنویسید، بلکه یک وبلاگ نویس ذهنیات خود پیرامون مسائل مورد علاقه اش را ارائه می کند، بدون اینکه این ایده ها بطور کامل بررسی شده باشند یا از لحاظ دستوری و زیبایی جمله در حدّ عالی باشند.
پرشین بلاگ در ادامه تأکید می کند، عاملی که باعث محبوبیت و رشد سریع پدیده وبلاگ در میان کاربران شده است، راحتی استفاده از این ابزار است. به عقیده برخی جامعه شناسان، علّت دیگر محبوبیت وبلاگها این است که جوانان معمولاً ترجیح می دهند آموزش و مهارتهای جدید را از راه‌های غیرسنّتی به دست بیاورند و انجمنهای گفتگو و وبلاگها(با امکان درج نظرات خوانندگان)، محیط مناسبی برای پاسخگویی به این نیاز است. گفت و شنود یکی از نیازهای اصلی جوانان است و در دنیایی که فشار دادن یک دکمه دو سوی کره زمین را به هم وصل می کند، آنها در استفاده از این امکانات پیشگام هستند.
دکتر محمدعلی الستی، جامعه شناس و استاد دانشگاه درباره علّت گرایش شدید جوانان به وبلاگ نویسی و تبادل نظر در وبلاگها می گوید: یکی از دلایل استقبال جوانان ایرانی از وبلاگها، محدودیت در ابراز عقیده به شیوه سنّتی، وجود ملاحظات و قید و بندهای متعدّد در اظهار نظر است. فرزندان ما در دوران کودکی و جوانی فرصت اظهار نظر و ابراز عقیده نداشته اند و همیشه به بهانه غیر اخلاقی بودن، مغایرت با آداب معاشرت و عواقب پس از ابراز عقیده، بچه ها را وادار به خود سانسوری کرده اند.
این جامعه شناس معتقداست: نیاز جوانان به اظهار نظر یک نیاز تاریخی است و می بینیم که هر وقت فرصتی پیدا شده این عقده و گره ناگشوده سرباز می کند. وی نوشتن بر روی دیوارها، باجه های تلفن و دستشوی ها را نمونه هایی از این عقده گشایی دانسته و می افزاید: حالا امکانات ارتباطی مدرن نظیر چت، وبلاگ و ... یک مجراء جدید برای پاسخ به نیازی است که مدّتها بدون پاسخ مانده است. در وبلاگها هر کس بدون آنکه شناخته شود، می تواند پیام بدهد و احساس خود را منتقل کند.
دکتر الستی می گوید: کودکان و جوانان ما ارتباطات درست و مؤثری با والدین و مربیان خود ندارند، در نتیجه نیازهای ارتباطی خود را در جمع دوستان برطرف می کنند و این نوع ارتباط هم به دلیل توسعه یافته نبودن دارای ضعفهایی است که آن را به ضدّ ارتباط تبدیل می کند. دکتر الستی می گوید: وبلاگها به شکل صوری و غیر واقعی نیازهای جوانان را برطرف می کنند. به گفته وی چت و وبلاگ دریچه ای برای جبران ضعفهای ارتباطی افراد است و نیاز تاریخی جامعه به ابراز عقیده را پاسخ می دهد.
این استاد دانشگاه درباره دور شدن وبلاگها از مسائل سیاسی می گوید: پشت سیاست، اقتصاد و فرهنگ است. شرایط اقتصادی هر روز بحرانی تر می شود و از سوی دیگر عناصر فرهنگی که ما به جوان ارائه می دهیم، پاسخگوی نیازها ی او نیست، در نتیجه جوان از سیاست گریزان شده است. تعداد جوانانی که وقت خود را با وبگردی پر می کنند، هر روز بیشتر می شود و در نتیجه مطالبی که در وبلاگها ارائه می شوند، متنوع تر و جوان پسند تر می شود.
سادگی و راحتی کار با وبلاگها مضرّاتی هم به دنبال دارد. گاهی مطالب وبلاگها و موضوعات انجمنهای گفتگو به قدری سطحی است که حتّی برای وبگردهای بیکار هم جذّابیتی ندارد. بسیاری از مطالب ده‌ها بازدید کننده دارند أمّا هیچ کس اظهار نظری درباره آنها نکرده است.
سارا دختر 17 ساله ای که از خوانندگان پر و پا قرص وبلاگهای فارسی زبان است، می گوید: من چیزهای زیادی از وبلاگها یاد گرفته ام. حتّی برای تحقیق درسی ام از راهنمایی ها و نظرات دوستان اینترنتی ام استفاده کرده ام، أمّا بعضی وقتها حرفهایی در وبلاگها نوشته می شود یا درباره مطالبی نظر خواهی می کنند که شرم آور است.
زهرا هادی نیز می گوید: بعضی ها با سانسور در وبلاگها مخالف هستند. أمّا من فکر می کنم که سانسور باید باشد. چون هر کس می تواند، هر چیزی که دلش خواست بنویسد. مثلاً چند وقت پیش یک نفر در وبلاگش در باره تاریخچه فحش های ایرانی مطلب نوشته بود و بازدید کنندگان هم جوابهای بدتری داده بودند. به گفته وی، در برخی وبلاگها موضوعی به بحث گذاشته می شود أمّا اطلاعات افراد به قدری کم است که بحث به نتیجه مطلوبی نمی رسد و عملاً کاربرد مفیدی ندارد. چت و وبلاگ نویسی در بهترین حالت و مفید ترین شکل خود، باز هم ارتباطی ناقص، محدود و ناپایدار است که ممکن است به دور شدن افراد از جامعه و از دست رفتن ارتباطات مؤثر اجتماعی منجر شود.
در هر حال، وبلاگها راه پر فراز و نشیب خود را طی می کنند و عملاً هیچ فرد یا نهادی نمی تواند در حرکت آنها خللی ایجاد کند. شاید بهتر باشد به جای راه حلّهای بی فایده و مقطعی به راه حلّهای اصولی و پایدار بیاندیشیم.
منبع: http://www.microrayaneh.com/forum
