ره آورد نور

با وجودی که جنکینز به صراحت اذعان می دارد که تصاویر پورنوگرافی کودکان، استثمارگرانه و تجاوزکارانه است، در بحث پیرامون نوع و میزان معضل و عکس‌العملهای ممکن، ممتعنانه می گذرد. جنکینز در کتاب خود با عنوان «پورنوگرافی کودکان در اینترنت، مسئله‌ای غیرقابل تحمّل» بالأخصّ به موارد و مطالب اینترنتی مورد توجّه مردانی که به دختران نوجوان و نابالغ گرایش دارند، می‌پردازد.

وی همچنین بر وجود گروه مشابهی از مردان متمایل به برقراری ارتباط با پسران نوجوان صحّه گذارده، و در عین حال بر این نکته نیز معترف است که نتوانسته فرهنگ مشابه اینترنتی برای این گروه بیابد. بنا به گفته جنکینز، یافتن چنین موارد و مطالبی در اشکال دیگر آن نظیر مجلات و فیلمها به علّت وجود جریمه‌های حقوقی سنگین و موفقیت در اجراء قانون برای ریشه‌کن سازی تولید و خرید و فروش رسمی موارد فوق تقریباً غیرممکن است.

وی در نخستین فصل کتاب، به تشریح خصوصیات سکسی پورنوگرافی کودکان بر روی اینترنت پرداخته و سپس برای نگارش این اثر، سه هدف قائل می شود:

• الف) ارائه تحقیقی انتقادی از تلاشهای صورت گرفته در راستای کنترل محتوای اینترنت
• ب) پی بردن به چرایی برخورداری جامعه از دیدگاه تحریف‌شده از خطرات اینترنت برای کودکان و به طور کلّی رخنه تدریجی کامپیوتر (Cyberstalking)
• ج) بررسی اثرات فرهنگ نابهنجار پورنوگرافی اینترنتی کودکان در تئوری‌های انحرافات اخلاقی

مطابق قانون فدارل آمریکا، صرف گرفتن تصویری سکسی از یک کودک یا نوجوان به منظور مشاهده بر روی صفحه مانیتور، بدون در نظر گرفتن اینکه تصویر ذخیره شده یا به دیگران منتقل شود، ممنوع است. برای اجتناب از این مشکل، منبع اصلی اطّلاعات جنکینز، پیغام‌های مشهود بر روی تابلوی اعلانات اینترنتی(2) بود. در این محل، گردآورندگان تصاویر پورنوگرافی کودکان، به مباحثه در خصوص فعّالیّتشان و تبادل اطّلاعات می پرداختند امّا اثری از تصاویر غیرمجاز وجود نداشت. وی قابلیت «نمایش اتوماتیک»(3) جستجوگر نت اسکیپ(Netscape) خود را غیرفعّال نمود، بدین معنا که تصاویر سایتهایی که به آنها رجوع می‌کرد، به طور خودکار بر روی مانیتور وی نمایش داده نمی شدند بلکه به صورت نمادهای تصویری کوچکی در می‌آمدند که تنها نشان می‌داد، تصویری وجود داشته است. حال این سؤال به ذهن خطور می کند که اگر جنکینز تصاویر را ندیده، چگونه می‌دانسته که چنین سایتهایی شامل تصاویر پورنوگرافی کودکان می‌باشند؟

پاسخ این است که گردآورندگان این نوع تصاویر، از طریق پیغام‌های خود بر روی تابلوهای خبررسانی، به سرعت یکدیگر را آگاه می‌ساختند که آیا سایت حاوی تصاویر کودکان و نوجوانان هست یا خیر؛ و نظرات خود را در خصوص مضامین سایت اظهار می‌کردند. گردآورندگان تصاویر عملاً مانند منابع خبری عمل می کردند.

با استفاده جنکینز از پیغام‌های اعضاء حقیقی یک خرده فرهنگ جنسی امکان این فراهم می آید تا وی به نوشته ها و تصاویری از فعّالان زمینه‌های سکسی غیرعادی و یا اشکال ممنوع رفتار جنسی، خارج از شرایط بالینی و قانونی دسترسی یابد.

در فصل دوم کتاب، جنکینز نادرستی ادّعاهای کاملاُ احساسی پیرامون تجارت فیلم ها و مجلات پورنوگرافی کودکان در دهه 1970 پیش از اعلام غیرقانونی بودن آن را فاش می سازد. به ادّعاء وی موضوع تجارت فیلم‌ها و مجلات پورنوگرافی کودکان، صنعتی چند میلیارد دلاری نبود که صدهاهزار کودک را استثمار کند، بلکه حدّاکثر صنعتی چند میلیون دلاری بود که از طریق قوانین فدرال ایالات متحده، در مدّت زمان کوتاهی از میان رفت. با این وجود، بعدها با پیدایش تابلوی اعلانات شبکه‌های داخلی و شبکه جهانی اینترنت و امکانات گرافیکی پیشرفته آن، صنعت پورنوگرافی کودکان اجازه یافت تا مجدداً از طریق کامپیوتر احیاء گردد.

اغلب تصاویر پورنوگرافی کودکان، شامل کودکان و نوجوانانی است که با تن عریان ژست گرفته اند و جالب این که این مسئله در اکثر کشورهای غربی ممنوع نیست. در حالی که به نظر می رسد، برخی تصاویر از فیلمها و مجلات دهه 70 برداشته شده است امّا سایر عکسها متعلّق به جهانگردان سکس، یعنی مردانی است که برای دستیابی جنسی کم خطر به کودکان و نوجوانان، عازم کشورهای آسیایی و آمریکای لاتین می شوند.

در فصل سوم کتاب؛ جنکینز نظام چنین فرهنگ نابهنجار اینترنتی را تشریح نموده و در قالب 4 بخش توضیح می دهد.

بخش اوّل متعلّق به گروه‌های خبری(4)، در یوزنت‌ها(5)، بازماندگان شبکه‌های بی‌بی‌اس داخلی(BBS)(6) است. دومین بخش مشتمل بر، داستانهایی با متن داستان بدون تصاویر است که ظاهراً قانونی عمل می‌کنند. بخش سوم، گروه های سهیم در سرورهای تجاری هستند؛ جنکییز تشریح می نماید که چگونه هنگامی که ارائه دهندگان خدمات اینترنتی از هرگونه معامله پورنوگرافی کودکان با خبر شوند فعّالیت این گروه ها به سرعت خاتمه می یابد. آخرین بخش، تابلوهای اعلانات اینترنتی هستند که منبع اصلی مطالب جنکینز محسوب می گردند.

هیچ یک از این چهار بخش تصاویر غیرمجاز به نمایش نمی‌گذارند بلکه همانند بازار اطّلاعات که در آن افراد با امنیت کامل به اظهار نظر و پیشنهاد و مبادله اطّلاعات می پردازند، عمل می کنند و به اطّلاع رسانی درخصوص وب سایت‌هایی که در آن می توان پورنوگرافی کودکان را یافت، همراه با کلمات عبور برای دستیابی به تصاویر مبادرت می نمایند. اگر بخواهیم فضای فعّال برای فعّالیّت خرده فرهنگ اینترنتی گرایش جنسی به کودکان را در نظر بگیریم، چنین تابلوهای اعلاناتی، مکان مورد نظر است.

در فصول چهار و پنج کتاب، جنکینز به ارائه جالبترین و مفیدترین مطالب خود از دیدگاهی روانشناسانه و جامعه‌شناسانه می پردازد. وی به مباحثه در خصوص ساختار انجمن‌های اینترنتی پورنوگرافی کودکان و ارزشها و معیارهای مختلف توجیهی اعضاء برای فعّالیّت خود می پردازد. این کار او با اشاره به تقسیم‌بندی بست و لاکنبیل صورت می‌گیرد که افراد منحرف را به تکروها، هم‌رده‌ها، همکارها، تیمها،یا سازمان رسمی طبقه‌بندی می کنند.
طبقه‌بندیها مذکور به همدست بودن افراد کجرو یا منحرف با یکدیگر در اجراء انحرافات، ضرورت تقسیم کار، همچنین به گسترش فعّالیت سازمان در طول زمان و با شرایط مختلف بستگی دارد. اگر چه ظاهراً الگوی بست و لاکنبیل برای انواع بسیاری از انحرافات، از سرقت های کوچک تا جنایت سازمان یافته، مناسب است، أمّا به عقیده جنکینز، انحرافات اینترنتی در مقوله‌ای کاملاً جدید قرار گرفته و قابل دسته‌بندی در تقسیمات فوق نیستند. گردآورندگان پورنوگرافی کودکان، افرادی تکرو هستند. از آنجا که فعّالیت این افراد انفرادی است، هر گونه پیشنهاد ملاقات، مورد تمسخر واقع می‌ شود چرا که هیچ تضمینی وجود ندارد که پیشنهادها از سوی افراد مجری قانون صورت نگیرد. با این وجود، این افراد در انجمن‌های مجازی فعّالانه شرکت داشته با اعضاء دائمی آشنایی داشته و از راهنمایی آنان بهره‌مند می گردند، نظرات و اطلاعات رایگان را مبادله می کنند، وبسایتهای موقّت برای دسترسی دیگران به کلکسیون‌های عکس می سازند و حتّی به مباحثه در خصوص مسائل ذهنی و عمومی مانند جنبه‌های اخلاقی پورنوگرافی کودکان می پردازند.

طبق چنین فعل و انفعالاتی، این افراد مطابق الگوی بست و لاکنبیل در زمره همکاران قرار می‌گرند امّا حسّ لازم برای تشکیل مجموعه ای متّحد در میان اعضاء به چشم نمی خورد. به عبارت دیگر این خرده فرهنگ، به حفظ یکپارچگی خود منحصراً از طریق ابراز علاقه مشترک، و نه ارتباط رو در رو یا مبادله تجاری، مبادرت می نمایند.

به إدعاء جنکینز همانند بسیاری از باندهای خلافکار نظیر عاملان جنایات سازماندهی شده، اعضاء خرده فرهنگ پورنوگرافی کودکان، علاقه ای به جدایی کامل از اصول اخلاقی مرسوم از خود نشان نمی‌دهند. این ادعاء با توجّه به شدّت محکومیت قانونی و اجتماعی تمایلات جنسی به کودکان و نوجوانان، تعجب‌آور است. در عین حال، مطالعات انجام گرفته در خصوص گروه‌های تبهکار و خلافکار نشان می‌دهد که اعضاء این گروه ها در پی معقول یا عادی جلوه دادن جنبه‌های غیرقانونی و انحرافی رفتار خود از سوی جامعه هستند.

جنکینز به استفاده اعضاء این گروه ها از راهکارهایی نظیر انکار آزار و شکنجه دادن، (اعضای این گروه ها بر این باورند که کودک یا نوجوان خود به این کار رضایت دارد)، انکار صدمه زدن به کودکان و محکوم نمودن کسانی که عملکرد این گروه ها را محکوم می‌کنند (با عنوان افراد ریاکار) اشاره می‌کند.

کاربران نیز القابی را به خود نسبت می دهند که جنبه تحقیرآمیز نداشته باشد (نظیر «پیدو»،مخفف پیدوفیل به معنای متمایل به کودکان یا«لولی لاور»مخفف لولیتا لاور به معنای دوستدار دختران نوجوان).

خبر اعمال جنایات وحشیانه بر روی کودکان (نظیر پرونده دوتروی بلژیک که در آن مهاجمی دختران جوان را ربوده، مورد تجاوز قرارداده و سپس به قتل می رساند) با اظهار تنفّر و خشم مواجه می شود و در مقابل اعضاء این گروه ها مدّعی هستند که «دوستداران واقعی سکس با دختران نوجوان» علاقه‌مند به لذّت متقابل هستند و نه خشونت.

برخی از اعضاء این گروه ها به توجیه کار خود با اظهار عبارت «کار زشت را ببین و آن را انجام نده» می پردازند. به ادعاء این افراد آنان تفاوت عمده‌ای میان دیدن و انجام دادن قائل شده و اظهار می دارند که هرگز با انگیزه جنسی به کودکان توجّه نکرده اند و این همان کاری است که آن را زیانبار می‌دانند!

فصول 6 و 7 کتاب بیانگر نظر جنکینز درخصوص عکس العمل های عوامل اجرائی قانون و سازمانها در قبال مسأله پورنوگرافی اینترنتی کودکان است. طبق قانون، عموماً افرادی بازداشت می شوند که مطالب ممنوع را ذخیره کرده و به طور اتفاقی، به ذخیره این عکسها روی هارد دیسک کامپیوتر خود مبادرت نموده و در اتاقهای گپزنی از کودکان و نوجوانان تقاضای سکس دارند.

عوامل اجرائی قانون، همچنین با برخی از ارائه‌دهندگان خدمات اینترنتی، بویژه آمریکا آنلاین(AOL)، برای دستیابی به اطّلاعاتی در خصوص انتشار و مبادله ظاهراً غیرقانونی، همکاریهایی صورت داده است. با این حال، اعضاء خرده فرهنگ مذکور، معمولاً از چنین لغزش‌های آشکاری بدور بوده و نگرانی چندانی در خصوص عوامل اجرائی قانونی ندارد. وحشتناک‌تر از هر گونه اقدام عوامل اجرائی برای اعضاء گروه، فعالیت گروه‌های خصوصی است.

در برخی موارد، ارائه‌دهندگان خدمات اینترنتی، سایت‌های برخوردار از منابع غیرقانونی را از بین برده و تهدید کرده‌اند که در صورت لزوم، آدرسهای اینترنتی، گزارش فعّالیت، و حتّی گزارش مطالبی که در دسترس مراجعین قرار گرفته (موارد ذخیره شده توسط کاربران شخصی) را در اختیار عوامل اجرائی قرار می دهند. در این راستا گروه‌هایی از سارقین کامپیوتری (هکرها) با هدف مبارزه با پورنوگرافی اینترنتی کودکان شکل گرفته‌اند. ترس از این گروه‌ها، نسبت به ترس از عوامل اجرائی قانون، برای اعضاء خرده فرهنگ های جنسی شدیدتر است. در عین حال، فعّالیّت بسیاری از هکرها نیز غیرقانونی است.

در فصل 8 کتاب، جنکینز به تشریح گستره جهانی خرده فرهنگ پورنوگرافی اینترنتی می پردازد. به اعتقاد وی نظام و بنیاد این گروه‌ها به واسطه بهره‌گیری از تفاوتهای موجود در نگرش اجتماعی و قانونی کشورهای مختلف قادر به بقاء است. به اعتقاد جنکینز بسیاری از تصاویر سکسی محصول جهانگردی سکس در کشورهای در حال توسعه آسیا و آمریکای لاتین است. تعداد زیادی از تابلوهای پیامرسانی در کشور های ژاپن، روسیه و سایر کشورهای اروپای شرقی نسب شده است.

در فصل نهم کتاب، جنکینز ایده‌های خود درخصوص راهکارهای کاهش پورنوگرافی اینترنتی کودکان را ارائه می دهد. به اعتقاد وی، تنها پاسخ مؤثر، هدف قرار دادن بنیاد خرده فرهنگ پورنوگرافی اینترنتی یعنی از بین بردن تابلوهای پیامرسانی و گروه‌های خبری منتشر کننده پورنوگرافی کودکان است. از بین بردن تابلوهای پیام رسانی باید مطابق قوانین هر کشور صورت پذیرد تا دستیابی به چنین اطّلاعاتی به تدریج مشکل‌تر شود.

توصیه جنکینز درخصوص گروه های خبری که از جایگاه فیزیکی برخوردار نمی باشند، همکاری با ارائه دهندگان خدمات اینترنتی در راستای از میان برداشتن کامل پورنوگرافی کودکان نیست، چرا که عملاً غیرممکن است، امّا میزان مبادلات را به میزان چشمگیری کاهش می دهد.

کتاب جنکینز علیرغم وجود نقصهایی در آن از ارزش فراوانی برخوردار است. چرا که وی توانسته است، با آرامش و در حالی که تنفّر شخصی خود را از موضوع به صراحت نشان می‌دهد، به بحث در خصوص پورنوگرافی کودکان بپردازد. این مسئله به خودی خود موفقیت در باب موضوعی جنون‌آور تلقی می شود. روش وی شیوه ای با ارزش جهت تحقیق در خصوص خرده فرهنگ‌های اینترنتی فعّال در حوزه های ممنوع و زننده جنسی محسوب می گردد.

بحث وی در خصوص بنیاد و زیرساخت خرده فرهنگ پورنوگرافی اینترنتی و پراکندگی آن در سراسر دنیا، روشن می سازد که چرا تلاشهایی که برای کنترل این معضل، به واسطه افزایش میزان جریمه‌ها و نظارت همه جانبه بر اینترنت، صورت می گیرد، نه تنها از مشکل نکاسته بلکه حقوق صدها میلیون کاربر را نیز زیر پا گذارده است.

پیشنهادات جنکینز در راستای اصلاح قوانین، ظاهراً در کاهش بسیاری از پیگردهای قانونی بی‌مورد «پورنوگرافی کودکان» تأثیر به سزایی خواهد داشت. پژوهش وی در اخلاقیات و توجیهات اعضاء خرده فرهنگ پورنوگرافی اینترنت بینش سودمندی از چگونگی تلقّی و توجیه کار از دید اعضاء خرده فرهنگ ارائه می دهد. منابع اطّلاعاتی اندکی در باب پورنوگرافی کودکان برای محقّقان زمینه‌های جنسی وجود دارد که این اثر، علیرغم کاستی‌هایش، یکی از آنهاست.

منبع:

Looksmart.com

پی نوشت:

1. Robert Bauserman، روزنامه‌نگار و منتقد
2. Bulletin board، صفحه اخبار و اعلانات اینترنتی است که برخی از کاربران مجاز به خواندن اطّلاعات آن و افزودن اطّلاعات به آن می باشند.
3. Auto load
4. Newsgroups، گروهی از کاربران اینترنتی با سلایق مشترک در زمینه‌ای خاصّ که به تبادل اطّلاعات از طریق پست الکترونیک می پردازند.
5. Usenet، سرویسی اینترنتی برخوردار از هزاران گروه خبری.
6. شبکه هایی ارتباطی از طریق مودم و بدون شبکه اینترنت جهانی که کاربران خود را از راه دور به هم مرتبط می‌سازند.

منبع: سایت دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی