کودکان و دنیای وبلاگ نویسی
اگر والدین با دنیای فناوری بیشتر آشنا شوند، بهتر می توانند، راه های تأمین امنیت کودکان را به کار بگیرند و کودکان نیز حاضر به همکاری با والدین خود هستند.
وبلاگ ها و فناوری های مشابه آن، مانند سایت های شبکه ای اجتماعی یا Social networking sites ، قلمرو نوجوانان است. بر اساس آمار و اطلاعات کمپانی پرسیوس دیولویمنت که در سال 2003م جمع آوری شده است، بیش از نیمی از صاحبان وبلاگ، نوجوانان 13 تا 19 سال هستند. همچنین بر اساس آمار و اطلاعات «کام اسکور مدیا متریکس»، بیشتر نوجوانان زیر 17 سال، در ژانویه 2005م به وبلاگ ها و سایت های شبکه اجتماعی مراجعه کرده اند؛ به طوری که 15 نخست، همه از میان وبلاگ ها بودند. آنچه نگرانی کارشناسانی چون «هندی» را برانگیخته، محتوای این وبلاگ هاست. دانشگاه جورج تاون در ایالات متحده، مرکزی تحت عنوان »مرکز رسانه های دیجیتالی مخصوص کودکان» دارد که مطالعه ای را در مورد وبلاگ نوجوانان منتشر کرده که نشانگر وخامت اوضاع است. چون کودکان و نوجوانان، به دلیل معصومیت و ساده دلی، راحت تر اعتماد می کنند و تمام اطلاعات شخصی و خانوادگی خود را در محیط ناامن اینترنت در اختیار همگان می گذارند. دو سوم آنها سن خود را مشخص می کنند و نام حقیقی خود را می نویسند. 60درصد از آنها حتی آدرس خود را در اختیار می گذارند و شماره تماس می دهند. از هر 5 نفر، یک نفر نام کامل خود را می نویسد. «دیوید هوفیکر» که مسئولیت انجام تحقیق یاد شده را بر عهده داشته، با ابراز شگفتی می گوید: «خدا می داند، چه تعداد آنها حقیقتاً می داند که تمام مردم دنیا می توانند اطلاعاتی را که آنان همگانی کرده اند بخوانند!؟»
تا به حال متخصصان امور کامپیوتر و اینترنت، در مورد اتاق های گپ و گفت و گوی اینترنتی، معروف به «چت روم» هشدار می دادند، چون معمولاً کسانی که تمایلات انحرافی نسبت به کودکان دارند، از طریق این اتاق های گپ تلاش می کردند که با وعده، وعید و وسوسه، کودکان را به سر قرارهایی بکشانند و به اهداف شوم خود برسند. اکنون این متخصصان هشدار می دهند که وبلاگ هایی که محتوی اطلاعات شخصی کودکان، است می تواند مورد استفاده سوء استفاده گران قرار گیرد.
منبع بزرگ دوست یابی
وبلاگ ها و سایت هایی که افراد هم عقیده را گرد هم می آورند، منبع عظیمی برای سرگرمی به حساب می آیند و شبکه ای را به وجود می آورد که نوجوان می تواند، دوستانی با خصائص و سلایق متشابه بیابد. اکثر نوجوانان آمریکایی از سنین کم و از مدارس راهنمایی، کار با اینترنت و ساختن سایت با وبلاگ را فرا می گیرند و وقتی وارد دبیرستان می شوند، دوست های بسیار زیادی پیدا می کنند. اما بیشتر آنها به این موضوع توجه ندارند که در اختیار گذاشتن اطلاعات شخصی و خانوادگی، تا چه اندازه خطرناک است.
«پری آفتاب» که مسئول اداره سایت اینترنتی Wiredsafety است، می گوید: سایت های اینترنتی که امکان وبلاگ نویسی را فراهم می کنند، به هیچ وجه جای امنی برای کودکان محسوب نمی شوند. به دلیل خاصیت مجازی دنیای اینترنت، کودکان و نوجوانان در این محیط دست به کارهایی می زنند که در زندگی وقایعی به دلیل شرم، حیا و خانواده، از آن پرهیز می کنند. گاهی عکس ها و حرف هایی میان این نوجوانان رد و بدل می شود که در حالت عادی -برای مثال پشت تلفن- این حرف ها رد و بدل نمی شود. از آنجا که در حال حاضر، بر اساس تخمین، حدود 6 میلیون وبلاگ وجود دارد، صاحبان آن برای جلب مخاطب، دست به هر کار وسوسه انگیزی می زنند و از گذاشتن عکس ها با جملات تحریک آمیز روی وبلاگشان نیز ابایی ندارند؛ به طوری که دنیای وبلاگ ها امروزه به عرصه رقابت برای جلب توجه تبدیل شده است.
myspace.com در حال حاضر 13 میلیون کاربر دارد و ادعا می کند که سیاست سخت گیرانه ای را اعمال می کند تا کاربران کمتر از 16 سال، از خدمات آن استفاده نکنند. «بنت رتکلیف»، سخنگوی سایت مذکور می گوید: بر اساس مرامنامه این سایت، در صورتی که احراز شود، وبلاگی بیش از حد اطلاعات شخصی و خانوادگی در اختیار گذاشته است، از گردونه خارج می شود؛ اما طبیعی است که کاربران در مورد سن خود دروغ می گویند.
سایت خبری مایکروسافت موسوم به MSNBC ، تحقیقی در این زمینه انجام داده و به این نتیجه رسیده است که کودکان هنگام ورود به این سایت ها ابتدا سن خود را به دروغ بالا بیان می کنند؛ اما زمانی که اطلاعات شخصی شان را برای دوستان خود می فرستند، سن حقیقی خود را آشکار می کنند.
سایت اینترنتی محبوب دیگری که خدمات مشابه Myspace دراختیار می گذارد، Live Joumal نام دارد که نوجوانان 13 تا 16 سال را می پذیرد، 400 هزار نفر از هفت میلیون کاربر این سایت، زیر 16 سال دارند. مجریان و مدیران این سایت بر این باورند که سایت آنها فرصتی بی نظیر در اختیار نوجوانان می گذارد، تا به دوست یابی بپردازند و یاد بگیرند که چگونه ابراز وجود کنند.
این سایت، محتوای مطالب کاربرانش را مورد بازبینی قرار نمی دهد. «کریم کوین» مسئول مشترکان این سایت می گوید: «درست مانند فراهم کنندگان خدمات اینترنت (ISP) ، نه تنها به لحاظ فناوری ممکن نیست، بلکه از لحاظ اخلاقی نیز صحیح نیست، که ما نقش ویراستار، سانسورچی یا قضاوت کننده را ایفا کنیم».
اما هوفیکر اعتقاد دارد که این سایت ها مستحق سرزنش و مواخذه اند و به دلیل انتشار اطلاعات شخصی و خانوادگی افراد باید مجازات شوند. حتی کاربران هنگام ورود به این سایت ها، مجبورند آدرس اینترنتی خود را تایپ کنند. این کار از چند جهت غلط است: نخست اینکه کودکان تصور می کنند، هر جا که از آنان آدرس اینترنتی درخواست شد، آنها می توانند با خیال راحت آدرس خود را بدهند. دوم آنکه ممکن است، همان آدرس اینترنتی از سوی متخصصان کامپیوتر که قصد سوء استفاده دارند، مورد بهره برداری قرار گیرد.
جنبه های مثبت وبلاگ
«هندی» می گوید: متأسفانه والدین به محض آنکه متوجه می شوند، نوجوانان آنها وبلاگ نویسی می کنند و عکس و اطلاعات شخصی شان را در آن به نمایش می گذارند، از کوره در می روند؛ نخستین واکنش آنها این است که آب را از سرچشمه می بندند و جلوی دسترسی فرزندشان به اینترنت را می گیرند یا دیگر اجازه ارتباط با دوستانشان، از طریق اینترنت را نمی دهند؛ اما واکنش های هوشمندانه تر و مؤثرتری نیز وجود دارد. وی تأکید می کند: «نخستین واکنش والدین، قطع کردن ارتباط فرزندشان با اینترنت و دوستان اینترنتی است. کودکان و نوجوانان هم این را خوب می دانند، بنابر این برای از دست ندادن اینترنت، چاره ای جز مخفی کاری نمی یابند؛ یعنی واکنش احساسی نتیجه بدتری دارد. پدر و مادرها دوست ندارند که فرزندانشان پنهان کاری کنند، بنابر این باید راه های ارتباطی را مسدود نکنند».
از نظر هندی، به جای رفتارهای قهرآمیز، والدین باید بیاموزند که چگونه اعتماد فرزندانشان را جلب کنند و بدین ترتیب، در جریان مسائل خصوصی آنها قرار بگیرند و در جای لازم، به روش مناسب، هشدارهای لازم را به آنها بدهند. پدران و مادران باید دقت بیشتری را به فرزندانشان اختصاص دهند. این کافی نیست که برای فرزندشان کامپیوتر بخرند و شرایط اتصال آن به اینترنت را فراهم آورده و از آن پس، کودک یا نوجوان را به حال خود رها کنند.
هندی می گوید: «چه طور تا مطمئن نشوید که فرزندتان از عهده رانندگی بر می آید، خودروی خود را در اختیارش نمی گذارید، اما در مورد کامپیوتر و اینترنت این حساسیت را نشان نمی دهید».
«ساندرا کالورت» همکار هوفیکر در مطالعه انجام شده توسط مرکز رسانه های دیجیتالی مخصوص کودکان در دانشگاه جورج تاون که استاد روان شناسی دانشگاه نام برده است، می گوید: »والدین نباید بی اعتنا باشند یا رفتار طردکننده از خود نشان بدهند یا به طور کلی، وبلاگ یا وبلاگ نویسی را تخطئه کنند. نمی توان انکار کرد که استفاده از این ابزارها، مهارت های دانش آموزان را افزایش می دهد و به یادگیری کمک می کند، انگیزه استفاده از اینترنت و کامپیوتر را در آنان تقویت کرده و خلاقیتشان را فزونی می بخشد».
دفاع از وبلاگ نویسی
«کریم کوین» مثبت اندیش است و می گوید: «اگر وبلاگ های نوجوانان را ببینید، ممکن است با عکس های شرم آور مواجه شوید؛ اما به همان اندازه هم می توانید انتظار جنبه های مثبت داشته باشید. بسیاری کودکان از این ابزار درست استفاده می کنند و حتی سخنانی که میان آنها ردوبدل می شود، جنبه معنوی دارد. آنها صادقانه احساس خود را نسبت به جنگ و ناامنی ابراز می کنند و با این وسیله، دایره ارتباط خود را افزایش می دهند».
وظیفه والدین
اینترنت و دنیای وبلاگ نویسی، به جای آنکه میان والدین و فرزندان فاصله بیندازد، با استفاده درست، می تواند به عنوان پلی میان دو نسل عمل کند. والدین می توانند از این فرصت استثنائی بهره بگیرند و با دنیای فناوری بیشتر آشنا شوند و از همین فرصت می توانند راه های تأمین امنیت کودکان را به کار بگیرند.
طبیعی است که کودکان و نوجوانان در سنین خاصی، حاضر به همکاری با والدین خود نیستند و دوست ندارند، والدین خود را در مسائل خصوصی خود شریک کنند. به هر حال پدر و مادر، باید به کودکان و نوجوانان خود فرصت بدهند که با خود خلوت کنند. پدر و مادر باید تحمل خود را بالا برده و اجازه بدهند که فرزندانشان با دوستانشان رازهایی داشته باشند. گاهی نیز لازم است که والدین به طور غیر مستقیم و نامحسوس، فرزندان خود را کنترل کنند ]البته منظور جاسوس بازی نیست[. کافی است گاهی اوقات اطلاعات فرزندانتان چون نام، تاریخ تولد و اطلاعات شخصی را در اینترنت مورد جست و جو قرار دهید. اما اگر با سایتی مواجه شدید که اطلاعات شخصی و خانوادگی فرزندتان در آن منتشر شده، زود از کوره در نروید و با فکر و اندیشه، دنبال راه حل بگردید. واکنش نسنجیده، چند اثر مخرب دارد: نخست آنکه روابط صمیمانه میان والدین و فرزندان را به تیرگی می کشاند. دوم آنکه به مخفی کاری یا پنهان کاری دامن می زند، چون اگر کودکان و نوجوانان حس کنند که حریم خصوصی شان مورد بی احترامی یا بی توجهی قرار گرفته، واکنش نشان می دهند. مؤثرترین واکنش آنها، مخفی کاری و قطع ارتباط سالم با والدین است.
متأسفانه بسیاری خانواده ها، به خصوص والدین میانسال، با نوآوری های عصر فناوری آشنا نمی شوند و همین فاصله میان دو نسل را عمیق تر می کند. بسیاری والدین، هنوز با مسنجرها (نرم افزاری های پیام رسان آنی چون یاهو مسنجر که در آن کاربران می توانند در هر کجای دنیا که هستند، بلافاصله پیام خود را از قبیل متن، صوت یا تصویر به دوستشان برسانند) آشنا نشده اند که اکنون متخصصان حوزه کامپیوتر و اینترنت در مورد وبلاگ ها هشدار می دهند؛ به بیانی دیگر، تا والدین تلاش می کنند با فناوری های روز آشنا شوند، فناوری جدیدی جایگزین شده و فرصت برقراری ارتباط با فرزندانشان را از آنها می گیرد.
منبع:
